sabrın sonu..!

askerde ne öğrenmiştim ben, sabır..

hayata dair tecrübesi olmayan için müthiş birşey askerlik. Adamı alır adam eder. Ama Hakkari Dağ & Komando Tugayında askerlik yapan bana ne kattı askerlik, sadece sabır. Onun dışındaki donanımlara sahibim çünkü çok şükür :)
Şimdilerde anlıyorum ki sabır çok önemli bir erdemmiş. Hayatıma dair çok önemli olan bu konuda sabrın mükafatını gördüğümü inkar etmemeliyim. Ben bi dönem artık tamamen kolları düşmüş, dizleri tutmaz bi halde vazgeçmek arefesindeyken bişeylerin, pat diye oluverdi en istediklerim…
14 Şubat’ta hem de :) 04.08.2005 te başlayan bu gönül macerası, bu kalp yangını 14.02.2009′ da resmiyete döküldü sonunda. Şimdilerde nişan yüzüğüm süslemekte sağ yüzük parmağımı. Çok çektik be zor oldu, çok zor oldu. Ondan bu kadar özeldi ya zaten. Ne kadar emek sarfedilirse, o kadar güzel o kadar özel oluyor konu ne olursa olsun.
Sabır; çok önemli, hatta en önemli… Askerden gelmeme son 2 ay kala bunalımın zirvesine çıkmıştım yine. Dönünce ne yaparım, nerden ekmek kazanırım, evlenecek kadar kazanamazsam eğer -ki benim değerlerim yüksek oldukça- kızın da hiç günahına giremem falan diye düşünürdüm. Geldim 2 ay geçmeden 657 oldum bir anda :) Ulan ben de baya hayat öykümü yazıyorum,.. neyse uzun lafın kısası, çok fevri davranmadan, biraz daha rahat davranmalı ve de “sabır”lı olmalıyız her zaman. Ben çok defa tecrübeyle test ettim and onayladım. Konu ne olursa olsun “Sabrınızı zorlayın..!”


Güneşi görmezim her yanım gece,
Baharım gelmedi, düşmedi cemre,
Feleğim acıydı hep gülmedi ömre,
Sabır et dedim hep, kendime sabır…


İsyana yakındım gelmedi dile,
Ateşim yandı hep dönmedi köze,
Umudum kırıldı, bakmadım güne,
Sabır et dedim hep, kendime sabır…


Dönmeye başladı bu acı devran,
Karanlık günlere doğmuştu seyran,
Matemim kalkmıştı olmuştu bayram,
Sabrın sonu selametti, gelmişti Hak’tan..!