14 Ekim 2010

bir varmış bir yokmuş..!


az önce annem girdi odaya yüzü kırmızı, sevil ablanın kocası dedi, durdu..
sevil abla beni çok sever ben de onu, bizimkilerden tahmini bi 5 yaş falan küçüklerdir. az önce balkondan nolur ambulans çağırın diye bağırmış, komşular aile kavgası sanmış çok oralı olmamışlar önce, sonra bakılmış ki balkonda yere serilmiş bizim Münir abi. İnanması zor, ambulans geldi şimdi.. oğlu da yeni işten gelmiş ne olduğunu bilemeden öyle merakla kalabalığa bakıyor, feryadı an meselesi. nasıl oluyor da oluyor, ölüyor, yok olup gidiyor daha bu yaşta inanması zor… e daha benim işin kahvesini içecektik, ben Türk kahvesi alacaktım “kendi maaşımla” oturup onu içecektik ilk bayramımızda.
bakalım bundan sonraki ilk bayramda daha kimlerde nelerimiz kalacak ya da nelere ereceğiz,..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder